शांत संध्याकाळ …
सकाळ जगायला प्रवृत्त करायची, दुपार काळजाला विचारात पाडायची.
कळत नव्हतं संध्याकाळ का शांत असायची …
दिवस सावत्र वाटायचा,एकच अपेक्षा मावळत्या सूर्याकडून असायची.
कळत नव्हतं संध्याकाळ का शांत असायची …
कुणीतरी पालीकड़ मिठीत घेण्यासाठी उभ असायची,पण गर्दी माझी वाट चोरायची.
कळत नव्हतं संध्याकाळ का शांत असायची …
दिवसभराच्या प्रश्नांच्या उत्तर संध्याकाळी मिळतील अशी अपेक्षा असायची.
पण …….
कळत नव्हतं संध्याकाळ का शांत असायची …
————————————————–
#उनाड_भक्त
कवी: प्र.ब.ल.
0 comments on “शांत संध्याकाळ …” Add yours →